Babaların, yüzleri kararırdı kız çocukları olduğunda, şerefleri incinirdi kız çocuk haberleriyle.. "En iyi damat,mezardır." diyen babalar için, kız çocuğu yüz karasıydı adeta. Kız; yük demekti, ekmek yükü, maişet yükü, namus yükü.. Pek çok baba, dört-altı yaş civarına geldikten sonra, kızlarını site dışındaki bir sahraya götürür,orada ya bir kuyuya atar, ya da diri diri toprağa gömerdi.. Ve annelerin telaştan, kederden bir mum gibi titreyen yürekleri... Eriyen yürekleri annelerin..
Sayfa 78Kitabı okudu
·
8 görüntüleme
Okuyunca insanın içi acıyor ve bunların gerçek olduğunu bilmek insanlığından utandırıyor.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.