‘Hayatımın değişmesine çok az zaman kalmıştı ve ben bundan habersizdim. Yaz sonu kanser olduğumu öğrenecektim. Bütün bunların öncesinde yaz kötü başlamıştı. Sebebi özel hayatımdı. Hatta bizzat kendim. Bir anlamda geçmişim.’ Usta romancı Şebnem İşigüzel’in İletişim Yayınları etiketiyle çıkan ‘ İyilik’ adlı romanı, merak uyandıran bu başarılı girişle başlıyor. Roman; kanser olduğunu öğrenen, tedaviyi reddeden bir kadının geçmişiyle hesaplaşmasını anlatıyor. Zaten geçmiş yaşamından dolayı ölümcül hastalığı da küçük bir detay olarak kalıyor romanda. Hastalığını öğrendiğinde gözyaşı dökmüyor, üzülmüyor bile. Düşündüğü tek şey geçmişi, kendisine yaşatılanlar. Tüm bunları telafi etmeye karar veriyor, çalışıyor da bunun için, ama yeterli vakit yoktur artık. Hayatıyla ilgili hiçbir kararı kendi al(a)mamış kahramanımız, kendisine sunulan sahte bir yaşamı ayakta tutmaya çalışmış, yaralarını gizlemiş, tek başına kalmış ve mücadele etmiştir ama müdahale edemediği/karar alamadığı yaşamının finaline son noktayı kendi koyabilmiştir. ‘İyilik’te birçok karakter kadın, erkeğe dönüşmüş birer kadın. Birbirlerine destek olma, acılarını paylaşma, elinden tutma gibi bir kadın dayanışması yerine, hemcinslerine zarar veren, vicdansızca ömür törpüleyicisi haline gelen figürlerle karşılaşıyoruz ki, buna anne de dahil. Kadınlardan göremediği yakınlığı, yardımı ve sevgiyi erkeklerde aramasına rağmen, orada da aldığı netice pek farklı olmayacaktır. Kocası, kendisini hiç sevmemiştir, borçlarını ödettiği bir canlıdan ibarettir kocasının gözünde, hatta öğrendiği bir gerçekle karısına şantaj yapan bir kocadır. Ortadan kaybolmaya karar verdiğinde karşısına çıkan erkekler de onu mutsuz edecektir, attığı her adım umutlarına bir bıçak darbesi olacaktır. Lüks marka isimlerinin havada uçuştuğu romanda sığındığı tüm limanlardan eli boş dönen kahramanımız için ölümü beklemekten başka bir yol kalmamıştır. &&& Hayatımızın sonuna geldiğimizi öğrenseydik ne yapardık? Kimimiz isyanlarda ‘neden ben?’ der, kimimiz kabullenir, kimimiz mücadeleye devam eder. Mücadele demem sizi yanıltmasın, bu ölüme karşı bir mücadele değil, mecburi bir hayat mücadelesi. Romanın kahramanı derinden yaralıdır; borçlarını ödediği, hayatını uğruna adadığı kocası ve biricik kızı, kahramanımıza ‘Artık hayatımızda seni istemiyoruz’ demişlerdir en başta. Hayatına giren herkes de sözde hep iyilik yapmışlardır, her şeyi kabullenen, itirazı olmayan, sabreden kahramanımıza. Romanın başkahramanının ismi yok. İşigüzel, kahramanına neden isim vermediğini kendisiyle yapılan bir röportajda şu şekilde izah eder; ‘Adı yok çünkü isimler de bizi sınıflandırıyor. Hikayemiz adımızla başlıyor. Ama kimsenin ismiyle işi bitmiyor. Mezar taşında bile varlığımızın nişanesi. O isimle yaşayıp gitmiş oluyoruz. İsim yoksa biz de yokmuşuz gibi. Kahramanım isimlendirilmek istemedi. Bunu geçiştirecek tatlı hikayeler anlattırdı bana. Ama ona bir isim veremedim doğrusu. Tıpkı üzerindeki markalar gibi ismi onu bir yere yerleştirecekti. Bir yandan da çok değişen bir yüzü vardı ve kaderi hep başkalarının elindeydi, o yüzden belki böyle bir kadına ben de isim veremedim.’ Kapaktaki fotoğrafta kızına yer vermesini de şöyle açıklar İşgüzel, aynı röportajda; ‘Kahramanın ‘90’ların sonunda 20 yaşındayken çektirdiği vesikalık fotoğraf olsun istedik. Herkesle tamamlanabilecek yarım yüz. Ve bize bir şeyler anlatmak ister gibi bakan bir oyuncu olsun istedik. Kızım da oyuncu, konservatuvarda okuyor. O da bize bunu oynadı aslında.’ ‘İyilik’, kendi iç dünyamızı ve çevremizde olup bitenleri durup dinlemeden ve düşünmeden yaşamanın doğuracağı geri dönüşü olmayan yıkımları başarıyla anlatan, ‘kadın kadının kurdudur’ gibi doğruları ters yüz eden bir hayat romanı; romanların inceleme ya da kişisel gelişim kitaplarının veremeyeceği etkiyi ve çözümleri sunabileceğinin ispatı aynı zamanda. Şebnem İşigüzel’in sonraki romanını heyecanla bekleyeceğim…

İyilikŞebnem İşigüzel · İletişim Yayınları · 2019273 okunma

·

20 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yusuf ALP