Yine ölümle başlıyor şair ve asın beni incir ağaçlarına zamanıdır diyor. "Ben en güzel fotoğraflarımı ölüme sakladım." Ahmet Erhan ölümü şiirinin kucağına oturtmuş bu kitabına da. Gençken güzelken niye ölmedim ki diye yakınıyor ölümün kendisine uğramasından. "Ve Türkiye'de şairi olmak /gülünç bir şeydir" dizesiyle büyük bir tenkit kapısı aralıyor. Mutluluğu, sarhoşluğu, ölümü ölçecek bir araç varmış gibi kendisinde bunu ölçer. Örneğin mutluluğum 39° der, sarhoşluğum 80°. Ben bütün yenilgileri yaşadım diyor bir başka mısrada. Yaşadı ama pes etmedi hiçbir zaman. Bunu da şu dizelerden anlıyoruz: "Avlu atıyor ardımdan dünya/oysa şampiyonuyum yalnızlıkların."

Deniz, Unutma Adını!Ahmet Erhan · Everest Yayınları · 2008125 okunma

·

16 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Serhat