Şuan kapağı bile bana pek şirin ve büyük bir sanat ürünü gibi gelen kitap ilk elime aldığımda pek o kadar zevk vermedi aslında, devam etmekte güçlük çekmedim değil. Tamam, belki trenlere atlamalı zıplamalı, kıt kanat geçinip yolculuk etmeyi anlatarak başlamıştı, hani ilgimi çekebilecek mevzulardı bunlar fakat çeviri beni sürekli kitabın dışına atıp durdu. Çünkü serserice konuşmaları çevirmek için kullanılan Türkçe argo beni inanılmaz rahatsız etti başlangıçta. Amerikan film endüstrisi sayesinde ‘Amerikalılar’ın her yöre ve dönemde nasıl bir jargonu kullandığına oldukça aşinayız artık fakat ‘ipsizler, -iveren’li kalıplar(yapıveren, ediveren)’ gibi şu an pek de aklıma gelmeyen, ama o zaman kitabı sevmemek için uydurduğum pek çok detay beni boğdu. Ama yazarın tarzına alıştıktan sonra kitabı severek okumaya devam ettim ve şu an iyi ki bırakmamışım diyorum..
İnceleme değil sadece hissettiklerimi yazmak, okuyup paylaşmadan geçmek istemedim. Farklı tarzlar araken daha çok araştırmam gerektiğini biliyorum. Bu sayede yazar ve beat kuşağı hakkında inceleme yaparak az da olsa bilgi sahibi oldum.Farklı tarzlar okumak isteyen dostlara tavsiye ederim
