SON TİMURLU-994 sayfa 7.8/10 Eski devirlere atfen,günümüzün sıkça söylenen klişelerindendir: ‘O zamanlarda yaşamak vardı:hayat ne kadar basit,insanlar ne kadar samimiymiş’. . Lakin ben,ne zaman dönem romanı okusam ya da tarihi bir olgunun içeriğini araştırsam:onlarca ikilemin, hatta bir o kadar da vicdan muhasebesinin içinde bulurum kendimi.. Peki modern insanın! bu vb. kaygıları yok mu? Hayatlarımız kimi zaman ikilemler sarmalında can çekişmiyor mu? İnsanoğlu varlığını sürdürdüğü sürece:bu soruların cevabı elbette ‘evet’ olacak.. . Eskinin ve yeninin vicdan muhasebesi katmanında aslolan:yönetim şekillerinin mevki sahiplerine yüklediği misyonun ziyadesiyle tekillikten < çoğulculuğa evrilmesidir.. . Peki,günümüz yaşantısının insanlık adına velinimeti sayılabilecek yönetim şekillerimizin değerini ne kadar kavrayabiliyoruz? . Herhangi bir ulus,coğrafya,ırk ya da dinin tarih serüvenindeki tepe noktası kabul edilen çağlara duyulan özlem ve adanmışlık,yüzeysel olarak ele alınan-öğrenilen bilgilerle tepkimeye girdiğinde kaçınılmaz olarak :bir davaya inanmışlık kisvesi altında ‘fanatizm’ ortaya çıkar.. . Sporda fanatizm:iyi oyuna değil ,kazanmaya Aşkta fanatizm: sevgiliye değil, sevgilinin her şartta bağlılığına Tarihisel fanatizm ise: gerçeklere değil, inanmak istediklerine [açlık duyar].. . Vatan,ulus,ülke ya da toplum... Adına ne dersek diyelim: düşen ve düşecek olan her kum tanesine göğüs gerip zamana meydan okuyabilmesi için doğru adımlara, doğru adımlar için de tarihin sayfalarının tozlanmasına müsaade etmeksizin,orada yapılan ‘yanlışlara’ ihtiyaç duyar.. . Babür Şah: bu olgunun bilincinde bir misyonla ‘BABÜRNAME’yi kaleme aldı.. . Hümayun:babasının eserini kendisine pusula kıldığı için büyük bir devlet adamı olarak anıldı.. . Ekber ise eserin özünü fiiliyata dökmek istediği için: tüm Hindistan’ın baş tacı ettiği bir padişah olmuş,yerli halk tarafından bugün hala ezgileri mırıldanan türkülere mazhar olmuştur.. . 15 .YY sonu Maveraünnehir’den sürgün edilmeyle başlayan roman, Hindistan topraklarında 17.YY başlarında büyük bir Türk İmparatorluğu varlığıyla son bulmaktadır.. . Orta Asya tarihi roman yazarlarının kullandığı sade bir dille ele alınmış olan eserin,ders çıkarılası en önemli vurgusu: ister toplum ister devlet merkezli olsun,hiç bir yapının dişlilerinin “bid-at ve hurafelerden” tam anlamıyla kurtulmaksınız,sağlıklı bir işleyişe kavuşamayacağıdır..

Son TimurluPirim Kadirov · İleri Yayınları · 200962 okunma

·

46 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Naci Kayıkçi