Üniversitenin ilk yıllarında "bunlar daha çömez" bakışlarına maruz kaldığımız o ilk yılda, hatta ilk ikinci ayda sunum yapma görevi verildi. Üstelik hocamız öyle romantik, öyle romantik biriydi ki, haliyle o sunum vize notumuz olacağı için onu etkilemeliydik. Konumuz her zaman duygulara ve ruha hitap eden, kısacası buram buram edebiyat kokan başlıklar olurdu.
Hapı yuttun Hicret. Şimdiye kadar hiç sunum yapmamayı bırak, o yaşıma kadar günlük bile tutmamış bir insandım ve karşımdakini nasıl etkileyip de sunum yapacaktım. Söz konusu bir görevse hiçbir şekilde yazamazdım üstelik, kilitlenirdi zihnim, aklıma hiçbir şey gelmezdi. Ortaokulda kompozisyon yazamadığı için hep Türkçesi zayıf gelen ben, şimdi hapı yutmuştum.
Haremlik selamlık olmayan bir grup kurduk, hocamızın isteğiyle. Her hafta bir grup anlatacaktı. Nasıl yapalım, nasıl geçeriz bu dersten derken üst sınıflar yardıma koştu. :) Önceliğimiz, kadını etkileyecek bir sınıf ortamı yaratmak olacakmış. Zira o havaya girmezse sunumu beğenmezmiş. Karşımızda tecrübe konuşuyordu ne de olsa, dikkate almak lazım diye düşündük. Sonra kendimizden emin bir şekilde çok çok güzel bir sunum yapmalıymışız ( ilk yıl için büyük bir beklenti).
Geldi o büyük gün. Ve sıra bende. Şşştt sakin ol tatlım, yapabilirsin. Aaa ayaklar hafiften titriyor mu, o ses kalbinden mi geliyor :) güm güm güm...
Ohh bitti sonunda. Amaaaannn zaten ilk sunumun, olacak o kadar, takma boşver.
Şimdi ikinci tehlike yaklaşıyor. Final sınavımız için 
Kumral Ada Mavi Tuna kitabından sorumluyuz. Bu kitaptan ne sorabilir derken yine üst sınıflar yardıma koştu. :) Kitabımızda ölen başkahramanızın abisi gibi sizin de hayatınızdaki en önemli tak sesi ne oldu? Soruyu tam hatırlamıyorum şöyle özetleyeyim: Şimdiye kadar hayatımızı değiştirdiğini düşündüğümüz bir anımızı yazacaktık. Hoppalaaa. Zorla mı? Belki yok ne yapacağız? Kadın o soru boş kalmayacak diyor, zira dersten geçirmezmiş. Çattık yahu.
Ve geldi final anı. Düşün Hicret düşüüünn... Aman uydur bir şeyler.
....
Süre azalıyor salak yaz artık bir şeyler. Eveeett. İşte buldum. Kadın romantik, yaz bir acıklı aşk hikayesi.
Kendim yaşamış gibi bir hikaye yazdım ama ne hikaye! Yeşilçama konu olacak bir hikaye. :) E haliyle düşük bir puan aldım. Yutmadı demek ki. :)
Şimdi bunu niye anlattım. Kitabı hikaye sanıyordum ama değil. Yazar gezintileri sırasında gördüklerini, yaşadıklarını ve hislerini o kadar güzel anlatmış ki, hayranlık duyamadan edemedim. Çizim yeteneğim iyi olmasına rağmen bakmadan çizemeyen ben, duygularımı, hislerimi yazmaktan da çekinirdim bir zamanlar. Sanki anlatsam yargılayacaklar, dalga geçecekler, utandıracaklar diye hissederdim. O yüzden böylesi güçlü kalemlere hep hayran kalmışımdır.
Yazarın gözlemleri o kadar güçlü ki ve söz konusu çevresindeki o hilekar, yalancı, çıkarcı insanlara karşı hala güçlü durabilmesi ve bunların kendisine verdiği acılara, mutsuzluklara rağmen, mutlu olacağı şeyler keşfetme çabası hayranlığımı dörde, beşe katladı. :)
İlk defa Rousseau okudum ve kalemini çok beğendim. Bence siz de pişman olmayacaksınız.
Fazla konuştum. Bu kadar yeter. :) Kitapla kalın, iyi okumalar.
··
81 görüntüleme
Kalemine sağlık adaş. 🤗
Kitabı okumasan bile bence arka kapak ya da önsöze bakıp birseyler sallasaydın olmaz mıydı🤣🤗
Kitabı okudum hatta beğenmedim de. Sorun şu ki hayatımda o kitaptaki kadar büyük bir şey yaşamamış olmam. 😂
2 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.