...Artık göz kapaklarımın ağırlığından daha fazlasını taşıyamıyordum. Bu yorgunluk, bu yılgınlık, hiç bitmeyecek sonsuz bir kabus gibiydi.
Oysa onun gözlerine baktığımda, biten yaşam enerjim yeniden doldu ve yıllar sonra ilk kez aynaya bakacak cesareti kendimde bulabildim. Gülümsememden ne kadar kaldıysa artık o kadar neşe yeterdi şimdilik...
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.