YÜK (Yusuf Atılgan) Hikayeyi okuduktan sonra epeyce uzerinde tefekkür etme fırsatım oldu. Sıradan bir hikaye gibi okur geçersek basit bir çocuk hikayesinden başka birşey değil. "Peki bu adam ne anlatmak istiyor" diye bir soru sorarsak kendimize, işte gercek hikaye o zaman başlıyor. Ve ben o soruyu sordum kendime. Once buz gibi oldum sonra aklim basima geldi. Normalde Yusuf Atılgan sevdiğim bir yazar değildir. Fakat bu hikayesini çok beğendim ve içinden bana verebileceği her seyi aldığımı düşünüyorum. Birincisi hayatımızda var olan şeyleri kaybetmek bu kadar ağır değildir. Abartmamak lazım. Çünkü Bizim hayatımızın merkezi biziz ve rutin devam eden hayatimiz icinde yörüngemizdekiler bizim için ne kadar önemli olursa olsun veya ne kadar istersek isteyelim yörüngeden çıkabilirler. Imkanlar ölçüsünde bu telafi edilebilir. Ikincisi toplum birlikteliğinde her zaman sorumluluk ve yüklerimiz vardır ve bunlardan kaçamayız. Bu sorumluluklarımızı ve yükümüzü kendiniz için değil toplum için taşırız. Gelelim ana konuya. Asıl verilmek istenen ise her insanın her yönden durumu ne olursa olsun yaşadığı müddetçe kendi başına taşımak zorunda olduğu yükler vardır ki bu yükler bizi ölüme kadar götürebilir. Ve bubyukleri tasirken hic kimse bize yardim edemez. Mesela size güvenen bir arkadaşınız bir sırrını sizinle paylaşırsa bu sizin için çok büyük yüktür ve taşımanıza kimse yardım edemez. Üstelik insan yapisi itibari ile bunu tasimasi gercelten cok zordur. Kumda bogar, denize düşürür. Veya yakın çevremizden birinin bir kusurunu öğreniriz. Mesela Prenses Fiorina'nın gece dev olduğunu öğrenen eşek gibi. Söylesek bir türlü söylemesi bin türlü. Al sana tek başına taşımak zorunda olduğum bir yük daha. Üstelik yasadigin müddetçe durup dinlenmeden taşımak zorundayız. Yani kısacık bu hikâyede derinlik çok fazla. Görememiş olanlara faydam olduysa ne mutlu. Sürç-ü lisan ettikse affola. Uğur UKUT

Bütün ÖyküleriYusuf Atılgan · Can Yayınları · 20192,291 okunma

··

117 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.