Kitabı aldığımda seri bir kurgu mu tek kitap mı olduğunu bilmiyordum ve kitaplığımda uzun süredir bekliyordu. Yayıncısına sorduğumda tek kitap olduğuna dair bilgiyi aldıktan sonra bir cesaret başladım. Başladım başlamasına ama kitap 250. sayfaya kadar o kadar zor ilerledi ki, konu ve kurguyu beğendim, başlangıçta yer alan karakterler de çok kötü değildi ama aşırı derecede benimsemedim. -benimseyemedim- Zelie, ve abisi Tzain, Prenses Amari... Ama en çok Amari ve İnan karakterleri beni tutundurdu bu kitaba. Kitabın yarısından sonra Inan ın diğer karakterler ile bir araya gelmesi ve sonrasında yaşanan olaylar çok iyiydi, tek sebebi de Inan ın daha çok ortalarda olması bence. Fakat hiç anlam veremediğim şey o güzelim karakterin başına gelen şeyden sonra kitabın sonunda hiç bir karakterin duygu , düşünce belirtmemesi, o çocuğun katlandığı fedakarlıkları kimsenin anlamaması, iyi niyetini kimsenin görmemesi, yardım etmeye çalıştığını kimsenin önemsememiş olması beni çok sinirlendirdi. Kitabı sevecek haldeyken nefret ettim resmen. Sırf Inan karakterinin yazar tarafından harcanması yüzünden. Zelie, Tzain ve umarım Amari pek mutludur! Çünkü Inan keşke sizin aranızda hiç olmasaydı! Ayrıca kitap arka kapağında da Inan ile alakalı hiç bilgi yoktu. Sonunu kendim yazmak istediğim kitaplar arasına ekledim :/ -umarım isimleri doğru yazmışımdır. öyle değil ise affola-

Kandan ve Kemikten ÇocuklarTomi Adeyemi · Hep Kitap · 201848 okunma

·

253 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Zeyyze