Ahmet Altan’ın diğer romanlarında da gördüğüm özellik bu romanda da karşımıza çıkıyor. Çok fazla karakter var. Kadro oldukça kalabalık. Anlatım çok gerçekçi. Ben hayvan belgeseli bile izleyemezken kitapta geçen işkence sahneleri beni oldukça zorladı. Yazar her şeyi yaşamış gibi tüm çıplaklığıyla gözler önüne sermiş. Tabi kitabın yasaklanmasında bu sahnelerde bir etken olmuş. Bir kişinin hikayesini okurken aynı hikayede başka bir kişinin hikayesiyle karşılaşıyorsunuz. İlk zamanlar bu biraz yorucu oldu. Ama zamanla kullanılan tarza alışıyorsunuz. Sağ sol çatışması örgütler devrimciler işkence görenler işkenceciler kitapta bir dönemi yansıtan bir çok şey var. Her karakter kendine özgü. Hepsinin bir paydada buluştuğu ortak noktalar yok değil. Bütün karakterlerde birbiriyle bağlantılı. Okuma hızı olarak insanı yoran bir tarzı yok. Ahmet Altan romanlarını okumaya alışık olduğum için beni yormadı. Ama ilk kez okuyacak olanları da pek yaracağını düşünmüyorum. Şimdiden herkese keyifli okumalar.
