Yaşlanmadım sevgilim yaşlanmadım.
Biraz yoruldum hepsi bu!
Yokluğunda savaşırken ruhum, yetiremedim çümkü günleri.
Sonra kovdum uykuyu, devam ettim bu mücadeleye geceleri.
Yetiremedim zamanı, ne sevmeye ne sensizliğe.
Yoruldum işte böylece.
Sadece insan gibi sevilmeyi yakıştıramadığımdan olacak ki sana,
kalbimin sınırlarını zorlayarak sevdim seni.
Hep daha fazlasını bekleyerek de yordum sanırım bedenimi.
İstedim ki;
İki gözüm varken, dört gözle izleyebileyim uyurken seni.
Duyabileyim, damarlarında yürüyen kanının bile sesini.
Kilometrelerce uzaktan alıp da kokunu,
hissedebilmek saçını, tenini.
Ama özür dilerim, unuttum,
ben sadece bir insandım değil mi?
Sayfa 107 - Kitap Kulübü YayınlarıKitabı okudu
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.