*** Evvel selam sonra kelam denir bizim kadim kültürümüzde.Satırlarıma gözü değen herkesi en kalbi duygularımla selamlamalıyım ki azıcıkta olsa Mustafa Kutlu'nun SIRrına vakıf olduğumu hissettirebileyim. Kutlu'nun kutlu hanesinde gezinirken kendimi hep bir kasabada tahayyül ettim, o şehirden bahsetse bile ben hep hayali kasabamda gezindim, o kasabada vay canına dedim, o kasabada nar ağacına sevdamı beledim, o kasabada "efendi" nin sırrında iz sürdüm ve o kasabada Mustafa hocanın sırrında aşikar kıldığı ve sık tekrarladığı iki kelimeye önce gönül verdim sonra gülümsedim : Kalbimin bir yarısı"kıyıcığında"oldu Öteki yarısı "bir tutam"la doldu (: Mustafa Kutlu okurken yepyeni kelimelerin sokağından geçtiğimden "bilinmeyen kelimeler" defteri edinmeye karar verdim. İlla ki şunu da söyleyeceğim. Kitabı kapatıp kitapla yüz yüze baktığımda birkez daha anladım ki aslında başlangıç ve bitiş diye bir şey yok hakikatte. Bize göre var ama aslında yok, sonsuz bir döngünün içinde muhteşem bir sarayın odacıklarında bir tutam hayatımızın bizlere selam demesi ve elveda etmesidir bizim başlangıç ve son olarak bildiğimiz şey. Kıymetli dost, Gülümse bir tutam kısa hayatın kıyıcığında. Ne de olsa yalan dünya. Bunu niye mi söylüyorum. Bir kitap insana kendini aşurelik malzeme gibi hissettirir mi. Sırrın ilk üç-beş sayfasında aşurelik malzeme gibi hissettim de kendimi bir türlü ne olduğumu tam anlayamadım En sonunda aşırı haşlanmaktan kabukları soyulmuş bir adet nohut olabileceğime kanaat ettim, Bazı bölümlerde de bir tutam kuru üzüm filan olabilme düşüncesiyle hoplaya zıplaya kelimelerden cümlelere sektim. Neyse kitabın ortalarında aşurenin tam tadını hissedip sırra vakıf oldum derken yine bir kimlik arayışı içine girdim. Nohut muyum (: Fasulye mi(: Kuru üzüm müyüm yoksa(: ya da aşurenin üstünü renklendiren nar tanesi de olma ihtimalim epey fazla diye diye kitabın sonuna gelmiş bulundum..ki hayatta son diye görünen pek çok şey aslında son değil. Muhtemelen doksan küsür sayfalık bu kitabın en arka sayfasına ulaşmış olmam sona geldiğim anlamı taşımaz. Büyüklerden öğrendiğim ve çok sevdiğim bir cümle. Derler ki hayatta hiçbir şey son bulmaz,kapatılmaz. Mesela lamba söndürülmez sırlanır. Dünyada herşey ama herşey boyut değiştirir biz bitti, gitti sanırız ama o hakikatte tekrar merhaba diyeceği güne kadar sırlanır. Sırrın sırrına ermek için Sende anahtar vardır diyerek SIRra ve Mustafa Kutlu hocamıza dair hislerimi sırlıyorum. Ne güzel huzurun sırrına yol açan kelime SIR. 🥀

SırMustafa Kutlu · Dergah Yayınları · 20218,4bin okunma

·

154 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.