Hikmet Usta seferden dönüp de anasının Yusuf Usta nezaretinde defnedildiğini öğrendiğinde, Mahmut da onun ağlayışına bakıp ağladı. İlk defa babasını ağlarken görüyordu. Anasını çok görmüştü ağlarken ama onunkine hiç benzemiyordu bu. Anaların ağlayışı da kendileri gibi, güzeldi. Ama babalarınki öyle değildi. Babalar ağlarken kayalar yerinden oynayıp yuvarlanıyor, ağaçlar kökünden sökülüp devriliyor gibiydi. Ürkütücü bir şeydi babaların ağlayışı.
Sayfa 202Kitabı okudu
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.