Suçumuz İnsan Olmak'ı evimde, yalnızlık ismini verdiğim köşemde bitirdim. Bir yağmurun eşliğiyle hem de. Bir insanın gözyaşlarına benziyordu. Bir annenin yitip giden evladına ağlayışı da olabilir, bir genç kızın yitip giden hayallerine ağlayışı da. Öyle bir andı işte. Sonuçta kitap da bunu anlatmıyor muydu? Suçumuz birer insan olmak demiyor muydu?
