uzun zamandır kütüphanemde okunmayı bekleyen kitaplardan birisiydi, okumayı erteliyordum sürekli ama oğuz atayın korkuyu beklerken ve tehlikeli oyunlar kitaplarını yeni bitirmiş olmanın gazıyla giriştim bu kitaba da.
kitap schopenhaur dan bir alıntı ile başlıyor ve akabinde de, bu kitabı daha iyi anlamak için okunması salık verilen eserler bölümü konmuş baş tarafa. bu eserlerden belli başlıları: tanpınarın 19. asır türk edebiyatı tarihi, huzur ve saatleri ayarlama enstitüsü; oğuz ataydan tutunamayanlar, korkuyu beklerken ve tehlikeli oyunlar; orhan pamuktan cevdet bey ve oğulları, kara kitap ve benim adım kırmızı vs. bu yazar ve kitaplar heyecanlandırmaz mı insanı?
peki... kendisi de aslen psikanalizle hem hal olmuş serol teber ne anlatmaya çalışmış bu kitapta; şöyle ki dostlar!
şark ve garp arasında sıkışmış, modernleşmeye çalışırken sürekli tökezlemiş, bir türlü tutunamamış ve aslında tutunamadığını da anlayamamış, orta asyadan adriyatike kısrak başı gibi uzandığı ile övünürken, bu övüncünün de aslında tanzimat ve cumhuriyet aydın, siyasetçi ve bürokratları ile kurgulanmış bir tarihe yaslandığını da sorgulamaktan aciz, reayadan, yurttaşa evrilirken de birey olmayı ıskalamış ülkemizi ve bizleri anlatıyor. (uzun cümle oldu kusura bakmayınız. :)
hulasa; bana bu kadar uzun cümle kurdurduğuna göre kitabı çok beğendiğimi söylemem izahtan varestedir efendim.
