Asla yapmayacağım ve asla affetmeyeceğim bir olayı bu denli stresli, heyecanlı ve o korkuyla bana yaşatan Zweig'e teşekkür ediyorum. Kitap boyunca sinir, stres ve bir fiil psikolojik buhran yaşıyorsunuz o korkuyu iliklerinize kadar hissediyorsunuz. Kahramanla beraber bütün herşeyi yaşayıp sonunda güzel bir oh çekiyorsunuz ve Zweig'ın kitapta ki son cümlesi gibi; Ruhunda bir yerlerde hala canı yanıyordu ama bu muştulu bir acıydı, akkor gibi ama yine de yumuşak; tıpkı yaraların, sonsuza dek kapanmadan önceki yangısı gibi.