“Oğlan, kızı ister. Verirlerse evlenir, vermezlerse âşık olur” derler. İmkânsız olduğu zaman mı aşktır aşk? Öyle olduğu için mi aşka giden yolu çalılarla çırpılarla doldurur, kayalar yuvarlarız önümüze? Yolu geçemeyelim de âşık olalım diye mi? Aşka ulaştığımız zaman büyüsünü yitirmesinden mi korkarız bilinçaltımızda? Gizli bir zevk mi alırız bundan? Ölümüne diyete girdiğimizde önümüze konan sütlaçtan bir kaşık alamama durumu gibi bir şey midir aşk? Oysaki tıka basa yediğin bir yemekten sonra önüne konan sütlaç olmalı aşk. Karnın tok olsa bile o sütlacı yemek sana haz vermeli. Kendi iradenle, sadece hoşuna gittiği için yemelisin. Kilo alacağını umursamadan. Sadece ağzında güzel bir tat kalsın diye.
··
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.