Edebiyat'a gönül vermek, onunla hemhâl olmak bu işte...Bir şair düşünün ki, bir derginin kimlik kazanabilmesi için olağanüstü bir gayret gösteriyor, öyle bir aşkla yapıyor ki bunu, yazdığı her satırda evlâdını sırtında taşıyan bir babanın teri hissediliyor.Maddi ve manevi bütün kazanımlarını bu uğurda sarfediyor ve dünyevi bütün lezzetlerinden feragât ediyor... Karşınızda ruhuyla konuşan bir adam var, asla nefsi mülahazaları bu konuşmaya dahil etmiyor, kimsenin hukukunu ve izzeti nefsini çiğnemiyor, bunu yaparken de öngördüğü hiçbir fikri yok saymıyor, eleştirilerinde ki netliği ve ûslubu, sadeliğin zarafeti bu olsa gerek dedirdiyor insana... Eserde mektuplar belli bir kronolojiye riayet edilerek yayımlansaymış okuyucu afallamazmış diye düşündüm, bir anda kendinizi Cahit Zarifoğlu'nun askerlik günlerinde, bir anda Mavera Dergisi'nin iyice olgunluk kazandığı yıllarda bulabiliyorsunuz. Günümüzde edebiyat dergilerinde ki gedikleri, rekabetin sıradanlığa sürüklediği, finansal kaygıların çizgiden ciddi sapmalara sebebiyet verdiği, bu günün hangi ıslahatlara gereksinim içerisinde olduğunu gözlemleyebileceğimiz, 'dergicilik nasıl olur?' bir dergi 'hakikî bir kimliği nasıl edinir? Sorularına sağlam cevaplar bulabileceğimiz önemli bir eser...

MektuplarCahit Zarifoğlu · Beyan Yayınları · 2012985 okunma

··

137 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Eylül Türk