Merhaba 1K Ailesi.
Benim ilk Emrah Serbes okuyuşumdu bu kitap. Ben gibi Emrah Serbes’i çoğu insan Behzat Ç. ile tanımıştır belki ama kitabı da çok hoştu. Sekiz erkek çocuğunun kısa kısa hikâyelerinden oluşuyor. 80-90’lı yıllarında çocuk olan erkekler, bu hikâyelerde kendinden birçok şey bulacaklardır. Kitaptan yüksek bir beklentim olmadığı için bana güzel geldi. Kitap erkek çocuklarının kaybediliş öykülerini anlatıyor. Okurken öyle kahkahalar attım ki ilk kez bir roman okurken bu kadar güldüm diyebilirim. Her biri ayrı keyif verdi hikâyelerin. Ergenlik dönemi erkekler için unutulması zor bir dönem gerçekten, içine pervasız, bencil, cesur ve alabildiğine komik bir şey giriyor insanın. Yazar o şeyi öyle güzel anlatmış ki. Çocukluktan ayrı, ergenlikten ayrı hikâyeler hepsi Türk erkeğinin gelişimini anlamaya yardımcı. Küfürler filan çok geçiyor haliyle ama hiç rahatsız edici olmamış bence, hem de tam dozunda olmuş. Halk dilini çok iyi kullanmış. Kitabı okurken edebi bir yön aramadım bu da ayrı bir mesele tabi. Bazı hikâyeler o kadar tanıdıktı o kadar bizdendi ki üslup çok güzeldi. Her hikayenin içinde sosyal mesajlar da çoktu. Çoğu kimse bu tarzı beğenmemiş ama ben çok beğendim. Çerez diye nitelendirdiğimiz günü birlik kitap listesinin ilk sırasına ekleseniz iyi edersiniz. 134 sayfalık bir kitap ve çok anlamlı, sempatik. Kanaatimce de tebessüm garantili.
İyi Okumalar 1000Kitap Ailesi…
