Dazai'nin hayata olan korkunç ümitsiz bakış açısını bu eserde de gördüm. Değişik bir dinginlik içinde umutsuz soylu bir ailenin yaşamını anlatmış ama yine kendi hayatını esere sızdırmayı başarmış. Kendisinden okuduğum ikinci eser ve bu eserinde de bataklığı anlatmış. Dazai'nin en sevdiğim yönü de kendi bakış açısını apaçık eserlerine yansıtması saklanma gereksinimi hissetmemesi. Bu dünyayı sevmiyorsa sevdirmiyor da...
