“ Rengarenk dünyada bir adam gezer, Ne zengin ne fakir, ne mümin ne zındık, Hiçbir gerçeğe dalkavukluk etmez, Hiçbir yasayı tanımaz… Cesur ve üzgün… Bu alacalı dünyada kimdir bu adam ? ” Bana göre bu Rubai, Hayyam’ın şahsını yansıtmaktadır. Çünkü; Ömer Hayyam, kendi doğrularını yaşamıştır. Hayatın nedenlerini, niçinlerini, kainatı her şeyi sorgulayıp, kendi doğrularında karar kılmıştır. “ Sorgulanmayan hayat, yaşamaya değmez. “ der Sokrates. Hayatın özünü kavramak için onu irdelemek gerekir. Aslen Hayyam’ın bizati yaptığı da budur. Kendi zamanına aykırıdır. Hani derler ya “ Ben bu devrin adamı değilim “ diye işte aynen öyle. Nişabur da doğan Ömer Hayyam, devrin en büyük alimlerinden dersler görmüş, medreseler de nice rahleler eskitmiştir. İlim ve bilimin ışığında 83 yıl ömür yaşamış. Şuncacık yaşama, yazarlık, şairlik, matematikçilik, astronomi ve felsefe sığdırmıştır. Selçuklu döneminin parlayan yıldızıdır. O dönem de ilim ve bilim alimi çokça yetiştiği için, İslam’ın altın çağı olarak anılmış. Hayyam böyle bir zamanda hüküm sürmüş. Devrin en büyük siyaset erbabı Nizamülmülk ve yedi cihanı titreten Hasan Sabbah ile aynı çağı paylaşıp bir zaman dost olmuşlar. Gün gelmiş felek dönmüş eski dostlar düşman olmuşlar. Amin Maalouf “Semerkand” adlı eserinde üç kişinin kesişen kaderini şu cümle ile ifade eder. “ Derler ki: Binli yılların başlarında çağı etkilemiş üç İranlı vardır. Dünyayı gözlemlemiş olan Ömer Hayyam, dünyaya hükmetmiş olan Nizamülmülk ve dünyayı titretmiş olan Hasan Sabbah.” Her ne kadar bu üç zatın romanlaştırılmış hayatlarını okusak da tarihin şaşmaz gerçekliğinde bu adamlar var idiler. Ama eksik, ama fazla. Klasik masalların bitiş cümlesidir “gökten üç elma düştü.” İşte bizim hikayemiz de ise gökten üç yıldız kaydı. Biri Ömer Hayyam, diğeri Nizamülmülk, öbürü ise Hasan Sabbah.

Ömer HayyamHarold Lamb · Kaknüs Yayınları · 20101,501 okunma

··

16 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.