Bezm-i elest'te her ruha bir ayna tutuldu ve ruhlar gördüklerini doğruladılar, doğruladıklarını unutmamaya söz verdiler.
Sonra oradan ayrıldılar ve sayısız hareketin (bezm-i cihan'ın) içine düştüler.
Bir ney gibi ayrılık derdiyle doldular.
Eğer gönül alem-i ervah'tan bir maksad seçmemiş olsaydı,
O hareketlerin içinde kaybolacak, verilen söz unutulacaktı.
Gönlün seçtiği maksadın adı ise Aşk'tı.
Aşık ki, ruhun geri dönüş ve kurtuluş hareketi.
Yani ezelin edeble vuslatı idi.