İlk kez bir kitabın sonunda ağladım.. Ve birgün narsist bir adamın içimi böylesine cız ettireceğini hiç düşünmemiştim. Kitapta incelenen karakterler o kadar sen, ben, biz ki.. Her karakterde kendinden izler buluyorsun. Onların çocukluk travmalarını okudukça sen de kendi çocukluğuna iniyorsun. Onlar çocukluğunu anımsayınca nasıl üzülüyorsa sen de öyle üzülüyorsun. Çocukluğa inmek, acı ve korkularınla yüzleşmek ne kadar zormuş meğer.. Ama o yüzleşme sonrası iç görün artıyor ve o karakterlerin hayatı nasıl iyileştiyse benim de iyileşebilir umuduna bürünüyorsunuz.. Kendini keşfetmek ve kader motifini değiştirmek konusunda enfes bir kitap.. Hem düşündüren hem duygulandıran bu kitabın sonunda anladım ki ; kötü deyip kınadığımız her insan isteyerek kötü olmuyor. Onları kötülüğe iten çok ciddi yaraları var çocukluktan kalma hem de.. O yaralara ulaşmadan da iyi olmaları malesef mümkün değil

Kral KaybederseGülseren Budayıcıoğlu · Remzi Kitabevi · 201516,9bin okunma

·

2 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kübra Karahan