Kimsenin kimseye ulaşamadığı,herkesin kendi hayat telaşında boğulduğu İstanbul gibi bir metropolde ‘pıs!’ diye sönmüş o hayaller.
Yakınken uzak olmak,varken yalnız olmak hepten dokunuyor bana.
Sayfa 135Kitabı okudu
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.