2015 yılını Şempanze Çocuklar ile kapattım.
Kitabın isminin neden Şempanze Çocuklar olduğunu başta anlamamıştım, merakım kitabın orta kısımlarında son buldu:
Swaziland'da aile içi veya dışı tecavüz oldukça yaygındır. Nüfusun %35'i AİDS pozitiftir. Hal böyle olunca gayri meşru çocukların sayısı da epey fazla. İstenmeyen bu çocuklardan kurtulmak için genelde vahşi doğa tercih ediliyor. Ormana bırakılan bebekler ya ölüyor ya da maymunlar tarafından yetiştiriliyor. Ormanda araştırma yapan ekipler bu vahşi çocukların bazılarını buluyorlar. Evet, hepimizin bildiği Tarzan'ın hikayesini andırıyor bu bize. Keşke film/animasyon/kurgu olsaydı okuduklarım ancak ne yazık ki gerçek.
İsviçre tarafından yürütülen bir yardım organizasyonuna gönüllü olarak katılan yazar Swaziland'te yaşadığı gerçek olayları aktarıyor bizlere. Ülkenin içler acısı ahvalini öyle güzel dile getirmiş ki neredeyse her satırını alıntı yapma isteği duydum okurken.
Açlığı, sefaleti, yerlilerin kendi ülkelerinde köle oluşunu, her an her dakika tecavüz tehlikesi ile karşı karşıya olan çocukları, AIDS'in yaygın bir hastalık olmasına karşın halkın bu konudaki cehaletini, yardım organizasyonu adı altında kara para aklayanları veya zimmetine para geçirenleri, halkı açlıktan kırılırken zenginlik içinde yüzen ve 13 karısı ile partiler veren Kralı ve dahasını harika bir dille sorgulamış, yermekten çekinmemiş Riccon Doğan.
