Zeze... Zeca... Gum... Kahramanın adı değişse de kitapların hepsinde aynı kişi anlatılıyor. Şeker Portakalı'nı okuduğum zaman yazarı araştırdım. Ben,bende tat bırakan her şeyin;bir müzik olsun,film olsun,kitap olsun,bir insan olsun hatta yediğim yemek olsun eser sahibini bilmek ve araştırmak merağımı keşfettiğimde çocuk Zeze yaşlarındaydım.Onun çocukluğundan başlayarak, Güneşi Uyandıralım'da delikanlılığını, Delifişek'te ilk gençlik yıllarını, daha sonra olgunluk çağını, gerileme dönemini ve yaşlılığını izledim ve unutulmaz kişinin (hem Zeze'nin hem Jose Mauro de Vasconcelos'un) yaşamına girerek onun kendi kişiliğini keşfetmesine, günlük yaşantısında başından geçen ufak tefek serüvenlere, kendi kendisiyle hesaplaşmalarına ve kaderini aramasına büyük keyifle tanıklık ettim. Ara sıra okumayı kesip sadece kitabı değil, Vasconcelos'un o Zezemsi suratını da okumaya çalıştım. Bknz i.hizliresim.com/P7gkd6.jpg ponçik yaaa. Zeze de, onun yaratıcısı da yoksul ailelerden geliyorlar, her ikisinde de yerli kanı var; ikisi de ana babalarından alınıp yabancı bir ortamda ve sevgiden yoksun koşullarda yaşamak zorunda bırakılmışlar.Tıp Fakültesi'nin ikinci sınıfından ayrılarak eğitimlerini yarım bırakmışlar ve içlerinde uzaklara gitme arzusu filizlenmiş.Vasconcelos, söyleşilerde sorulduğunda bu yaşam öyküsünü kendisi de anlatırken, türlü işler yaptığı onca dolaşma sırasında, bir yazar için şart olan 'hayatı bir çırak gibi öğrenme' dönemini yaşadığını söylemiş hep. Delifişek, Jose Mauro de Vasconcelos'un delikanlılık-ilkgençlik dönemini anlatıyor; bunu roman türünde anlatıyor olsa da, yaşamının Natal kentinde geçen yıllarıyla ilgili bir itirafname olduğu kitapta çok belli. "Bütün kitaplarımın içinde bana en yakın olanlardan biridir bu; ve gönül rahatlığıyla itiraf edeyim ki İspanyolca olarak basılmasını en çok istediğim de yine bu kitabımdır." demesi de itirafını daha bir şekerli portakallı güneşli sıcacık bir delifişek olarak güçlendiriyor.Sınırsız hayal dünyası,hiperaktifliği ve asiliği ile ilk kitaptan son kitaba ve özellikle de kitabın finali bakımından Zeze kisvesi ile Jose Mauro de Vasconcelos, tanınması ve keşfedilmesi gereken muhteşem bir çocuk,muhteşem bir delikanlı ve muhteşem bir abi. Çok güzel bir hayat hikayesi ve çok ponçik bir insan tanıdım. Kabrin nurla dolsun Vasconcelos. (Amin, Amen,Aum)