Her “birden ölüyorsun” dediğinde insanın içinde bir şeyleri öldüren, bir sonraki mısrada daha da üstüne toprak atan bir kitap. Tabii soruyorsun kendine; nasıl mümkün olabilir bu kadar sevmeler? Mesela ‘hayat bilgim, gönül evim, tarazlı sokağım’ diyor birinde, yok bu kadarı da mümkün olamaz diyorsun. Fakat zaten tüm bu mümkünleri doğuran kadını ilk sayfada ele veriyor Şükrü Erbaş;
‘Babanız içerde şiir yazıyor diye
çocuklarımı sessiz ağlattım ben.
Hatice Erbaş’
