Gerçekten genel olarak çok içten yazıldığını düşündüğüm ve özellikle yazarın iç dünyasındaki gel-gitleri son derece derinden hissettiğim bir eserdi. Özellikle kitabın sonları doğru yazarın tam bir iç döküş diyebileceğim satırlarını okurkenki yaşadığım hissiyatı ve zaman zaman gözyaşlarıma engel olamadığımı söylemek, yazara nispetle alalade bir itiraf olsa gerektir... Eserin, Necip Fazıl’a doğru bir başlangıç noktası olduğu kanısındayım.
