“Bazen doğru insanla yanlış zamanda karşılaşıyorsun,” dedim yumuşak bir sesle.
“Evet,” dedi. “Sonra her günü zamanı yeniden düzenleyebilmeyi dileyerek geçiriyorsun.”
Konuşamadım, yaşlar boğazımı tıkadı. “Ona nasıl hissettiğini hiç söyledin mi?”
“Hayır.” Yanaklarımdan yaşlar akıyordu. “Bir süre önce bana beni sevdiğini söyledi ve ben ona karşılık vermedim.”
“Hayır,” dedi, sesi kısık ve çatlaktı. “Vermedin.”
“Vermeliydim.”
“Çok mu geç?”
Soluğunu toplamak için bir saniye durdum ve dinleyicilerinin bana katlanmasını umdum.
“Bilmiyorum,” diye fısıldadım.
“Bence ona söylemelisin. Belki de hâlâ oradadır, senin söylemeni bekliyordur. Kaybedecek neyin var ki?”
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.