Kitabı elime aldığımda İsrail’e taş fırlatan bir Filistinli’yi, oryantalizmi yazan bir düşünürü veya O’nu entelektüel ve muhalif kişiliğine götüren aileyi veya kişileri okuyacağımı düşünmüştüm. Kitabı okudukça –beklentimden dolayı- hayal kırıklığı yaşamış olsam da çocukluk ve gençlik anılarını bu kadar zekice,ayrıntılı ve edebi bir üslupla anlatışı karşısında şaşkınlık ve hayranlık duyduğumu söylemeliyim. Baskıcı ve mesafeli – kimi zaman dayakçı- bir baba , aşırı korumacı ,manipülatif ve ruh haline göre oğluna yakın veya uzak duran bir anne tavrı ile korkak,utangaç ve güvensiz bir çocuğun kendini anlama hikayesi kesinlikle okumaya değerdi.Filistinde bir Amerikalı , Mısır’da bir Filistinli, Lübnan’da bir Mısırlı, Amerika da bir doğulu olarak(en azından öyle görünüyordu) yaşadığı karmaşayı çok güzel anlatmış. Gittiği Amerikan ve İngiliz kolejleri ,Müslüman dünyada hristiyan bir Arap olması da cabası. Her ne kadar kitabın tanıtımda,arka planda Orta Doğu’da o zamanlar yaşanan siyasi olayların yer aldığı söylense de bunlar kitapta çok az bir yer tutuyor. Çünkü Said’in yaşamında tüm bu olaylar karşılığını sadece yaşadıkları yerden göç etmek olarak kendini göstermiş. Kitap boyunca anlatılan -bence çok fazla kişisel- anının satır aralarında yer alan sorgulamaları gözden kaçırmamak gerekir. Bunlardan biri de yazarın dil konusunda yaşadığı karmaşa hakkında. Alıntılayacağım şu cümle sadece Said’in değil Orta Doğu’nun da o yıllarda içinde bulunduğu kimliksiziği gözler önüne seriyor. “Arapça hem yasaktı hem ayaktakımına yakıştırılıyordu; Fransızca daima benim değil ‘başkalarının’ diliydi; İngilizce serbest olmasına serbestti ama nefret edilen İngilizlerin dili olduğundan makbul değildi.”

Yersiz YurtsuzEdward Said · Metis Yayınları · 2014110 okunma

·

113 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Derda