Ayşegül Çelik’in okuduğum ilk kitabıydı. Çok kısa sürede okuyup bitirdiğim bir kitap oldu.
Kitabın içinde birden çok hikaye var. Her biri 3-5 sayfadan oluşuyor. Fakat hikayelerinde işlediği duygular çok güzel. Tasvirlerini çok beğendim. Her bir karakteri birbirinden
güzeldi. Ben en çok sanırım o küçük kız çocuğunu sevdim. Sevdiği çocuğun Hızır peygambere yazdığı dileği ararken Hızır peygambere yakalanışı... O saf, temiz sevgi ve severken ki çaresizlik.
Hikayelerdeki kimi duygularda kendinizi kaybediyor, sonra bambaşka bir şekilde buluyorsunuz. Aşkı, ölümü, çaresizliği, hüznü her bir cümlede hissediyorsunuz. Çok alıntı yapardım fakat bütünlükten çıkarmak zor olduğu için kaldı.
Severek ve bir çırpıda okuyabileceğinizi düşünüyorum. İyi okumalar...