Otoyol uykusu da yazarin diğer kitapları gibi insani iyileştiriyor, terapi tadında. Şiirsel üslubuyla kısa öyküler.. Daha derin, daha duyarlı öyküler var karşımızda. " Kalp fenerini söndürme. Eve dönmek için ona ihtiyacın var."
İlgimi çekti. En kısa zamanda okuyacağım.
Ama Kemal Sayar ile ilgili eleştirim şudur ki; bir kaç kitabından sonra aynı üslupla çok fazla tekrara düşüyor. Umarım bu kitabında farklı bir şeyler bulurum.
Evet çoğu kitabı birbirinin tekrarı gibi ama onu farklı kılan insanı iyilestirmesi , karşınızda bir ruh iyilestiricisiyle sürekli aynı şeyleri konuşup rahata erdiğinizi düşünerek okumak. Farklı birşey yine yok.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.