Merak alışkanlığımızın diken diken olmuş kıllarıdır.İrade dışı bellek patlayıcıdır.”Apansız,topyekûn ve lezzetli bir patlama.”Büyüleyen yada azap çeken Lazarus’u geri getirir;daha çoğunu=azını geri verir.Çünkü yararlı,uygun düşen,raslantısal soyutlanıp dışarıda kalır.Tutuşurken alışkanlık ve bütün işlevini yakıp yok etmiş ve parlayışıyla deneyim uyduruk gerçekliğin gösteremediğini ortaya çıkarmıştır.Proust’ta mucize on iki kez gerçekleşir “Kayıp Zamanın İzinde”iken. Proust ilk ve ünlü epizotunu -bisküvisini çaya bandırması-başlar.Swann’a da deneyimin bütün öğeleri ve doruk noktası diyebiliriz.Swann dolaysız biçimde Odette ve Gilberte’i,Verdurin’leri ve küçük klanları müziğin,Bergotte’un düz yazısını;dolaylı olarak Guermantes’ları Oriane ile Dük’ü,Prenses’i ve M.de Charlus merkezi figürleri ile valsini yapar.Bir fincanın anlaşılmaz sıradanlığı sığ kıyısından çekip çıkarıyordur onu.Düşlerimde bile okuduğum bir seri ısrarla ve sevgiyle tavsiye ederim.Esen kalın.