Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gönderi

UMUTSUZLAR PARKI Binlerce, ama binlerce yildir yasiyorum Bunu göklerden anliyorum, kendimden anliyorum biraz Insan, insan, insandan: ne iyi, nede kötü Kolumu salliyorum yürürken, kötüysem yüzümü burusturuyorum Çok eski bir yerimdeyim, çürüyen bir yerimden geliyorum Öldüklerimi sayiyorum, yeniden dogduklarimi Anliyorum, ama yepyeni anliyorum biktigimi Evlerde, köse baslarinda degismek diyorlar buna Degismek Biri mi öldü, biri mi sevindi, degismek koyuyorlar adini Bana kiziyorlar sonra, ansizin bana Kimi ellerini sürüyor, kimi gözlerini kapiyor yasadiklarima Oysa ben düz insan, bazi insan, karanlik insan Ve geçilmiyor ki benim Duvarlar, evler, sokaklar gibi yapilmisligimdan Bilmezler, kizmiyorum, bunu onlardan anliyorum biraz Erimek, bir olmak ve unutulmak içindeki onlardan Ya da bir baska sey: ben kendimi ayiriyorum O yapayalniz olmaktaki kendimi Böyleyken alip gidiyorum bir nehir gerçegi gibi Sanki ben upuzun bir hikaye En okunmadik yerlerimle..
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.