Haydi Adam'ın önderliğinde ellerinde birer balyoz işe koyuldular ve dövdüler...
... Onları tanıyan ama artık yanlarında olmayan, olmayan kadınları; bir daha sahip olamayacakları çocukluklarını. Bir patronu öyle sık, öyle kusursuzca öldürdüler ki, onu bir daha dövebilmek için yeniden canlandırmaları gerekti. Çam ağaçlarının arasında sıcak somunlarını yerken acıyı patlayıp kaçırdılar. Bay ölüme aşk şarkıları söyleyip kafasını ezdiler. Ama en çok da insanların YAŞAM dediği ve peşinden koştuğu sürtüğü öldürdüler. Onlara bir sonraki şafağa düşündürmekle, onları zamanın bir sonraki vuruşunda her şeyin (sonunda!) düzeleceğine inandırmakla ölümü çoktan hak etmişti. Ancak yaşam denen kancığın ölümünden sonra, güvende olabilirlerdi.
Sayfa 148Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.