Kalbi bu asrın dengi olmayanlara...Yes'a,
Kraliçe Yesiyis,
Asiye,
ve anne..
Lugatından en güzel kelimeleri tane tane kağıda dökmesi, cümleleri boncuk dizer gibi özenle dizmesi, sayfaların her birinde Nil'in Melikesi'nin bir özelliği...
Sibel Eraslan'ın yüreğinden sağanak sağanak, ılık ılık yüreğime akanlar o kadar güzel, o kadar masumane ki kitapta bir anne sıcaklığı var, yaren sırdaşlığı var, her kitabında aynı heyecan ayrı haz var...
O yazdıkça yazdı, ben okudukça okudum. Akşam her aile ferdimiz küçük meclisimizde toplanınca onlara okuduğum kitapta öğrendiğim şeyleri anlattım, ben anlattıkça onlar dinledi, onlar dinledikçe ben anlattım. Her biri bendeki bu heyecanı görünce onlarda bildiklerini anlattılar. İstişaremiz gittikçe heyecanlı bir hâl aldı.
Cennet kadınlarını yazmak yürek ister, ki bu da yazarımızda fazlasıyla var. Kitabı okumadan önce Hz. Asiye hakkında hiçbir araştırma yapmadım, "nasıl olsa hayatını okuyacağım, ne gerek var." diye düşündüm. Ama Sibel Eraslan kitabı yazarken oldukça araştırma yapmışa benziyor. Benimde kitap bitiminde açıp karşılaştırma yaptığım Kur'an-ı Kerim en büyük yardımcısı olmuş. Tabi bu araştırma sadece Hz. Asiye için değil, olayın çevresinde yaşayan herkes, dönemin tarihi, Mısır gelenek ve görenekleri için de yapmış. Hz. Asiye hakkında bilinen şeyler çok az olduğu halde Cennet Kadınları serisinde ona da yer vermek ve hakkında 352 sayfalık kitap yazmak her yiğidin harcı değildir diye düşünüyorum. Kitap hakkında yazılan diğer incelemeleri okuduğumda çoğu kişinin betimlemelerin uzunluğu konusunda dert yandığını gördüm. Bana Hz. Asiye'nin yanındayken uzun görünen yollar kısa geldi. Hatta ne çabuk bitti daha Hz. Musa denizi yarıcaktı bile dedim. Tabi onların yorumu bir şey demiyorum ama onlar demeseydi hiç fark etmeyecektim o uzunluğu.
Kitap bitince Kur'an mealini önüme açtım ve bazı bölümleri karşılaştırmaya başladım, sonucum şöyle:
Taki uzaklardan, bir ateş pırıltısı fark edinceye kadar. (S:320)
...durun! dedi, ailesine: bir ateş ilişti gözüme, oraya doğru gideyim belki orada yolu bilen birini bulurum. (Ta Ha suresi, 10)
Musa yaklaştıkça uzaklaşıyor, Musa koştukça ışığıyla davet edip kendisine çekiyordu... Ateş veya ışık gibi dursada mıknatısı andırıyordu daha çok. (S:320)
Ateşin yanına varınca birden: Musa! diye nida edildi. (Ta Ha suresi, 11)
....
Kimdir senin Rabbin Musa? (S:334)
Rabbimiz, dedi, her şeyi yaratan, sonra da onu yaratılış gayesine uygun yola koyan, yüce Yaratandır. (Ta Ha suresi, 50)
İşitiyor musunuz diye sordu yanındakilere Firavun. (S:334)
Firavun dediki; "Peki o zaman, önceki nesillerin durum ve akıbeti ne olur?" (Ta Ha suresi, 51)
Onlara ne olacağının bilgisi Rabbimizin katında bir yasaya bağlı kılınmıştır. Benim Rabbim, ne yanılır ne de unutur...(S:335)
....
Sen mi atarsın yoksa ilk biz mi atalım sihrimizi ey Musa? (S:342)
"Hayır siz ortaya koyun!" dedi. Birde ne görsün: ipleri ve sopaları kendisine gerçekten hareket ediyormuş gibi geldi. (Ta Ha suresi, 66)
Karşısında büyük ve birleşik bir şer gücü vardı. Rabbine yaslandı, yapayalnızdı. Rabbine sığındı. (S:342)
Elindeki değneği yere at, onların yaptıklarını yutacaktır. (Ta Ha suresi, 69)
Allah'ın yardım ve ibreti olarak devasa bir ejderhaya dönüşen asa her şeyi yalayıp yutmaya başladı. (S:342)
Ve daha birçokları....
Her bir sayfa lotus çiçeğinin bir taç yaprağına eş değerdi. Kitap bittiğinde su üzerindeki tablo görülmeye değerdi.
