Mel’in garip ve komik bir özelliği vardı: zihninin içindeki müzik. Her sabah, ilk uyandığında radyoda çalıyormuş gibi net bir şarkı olurdu zihninde. Her seferinde farklı bir şarkı olurdu bu. Normalde bir müzik aleti çalamayan hatta müzik kulağı bile olmayan Mel, her sabah farklı bir melodi mırıldanarak uyanırdı. Mel’in kısık sesli mırıltısıyla uyanan Mark dirseği üzerinde yatakta doğrulur, Mel’e doğru uzanarak yüzünde tatlı bir gülümsemeyle, karısının gözlerinin açılmasını beklerdi. Sonra, “Bu seferki neydi?” diye sorardı.
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.