Savaş alanları parçalanmış gövdelerin, ölü atların, imha olmuş silah ve malzemenin barut dumanıyla karıldığı sergi alanları gibidir. Talanın, tecavüzün, dışkının, kanın ve ateşin harmanında yalnızca ölümün yüceldiği vahşet mabetleri, yakılıp yıkılmış kentlerin tarihe bıraktıkları sessiz feryatlarıdır. Ve inan ki, hiç şiirsel değillerdir. Ne var ki, insanoğlunun yekdiğerine üstünlük kurma güdüsünün tarihi de en eski atalarımız olan Habil ve Kabil kardeşlere dek uzanır. Tarihin hırçın taşkını önünde durmak mümkün değildir. Kıyamet gününe doğru, zamanın içinde doludizgin at koparılan bu delice koşuda kazanırsan şan, şöhret, varsıllık; yitirirsen aşağılanma, kölelik, ıstırap ve ölümdür payına düşen...
Sayfa 110Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.