Bir Cihan Kafes
🐣Yaşı ne olursa olsun insan her anladığında bir kez daha ağlar. Ağladıktan hemen sonra en güzel suretine bürünür, yıkanır. Çünkü temizlenmektir ağlamak. Yıkandıkça başladığı yere, masumiyetine döner Ağladıkça yeni sayfalar açılır yeni iç savaşlara. Nefis ile gönlün büyük meydanında dövüşmeye güç toplar. ➡️Sürükleyici bir hikaye ve okuru yormayan bir dili var kitabın. Bu hikaye burda bitmedi, devamı var diyerek de göz kırpıyor bir yandan. ➡️Farklı zaman dilimlerinde bahsettiği üç farklı karakterin hikayesini ne de güzel bir araya getirmiş. Keyifle, aşkla, kızgınlıkla, hüzünle, sevinçle... okudum bu kitabı. 🔥 Sevgin direğimiz, üzerimize saldığın korku çatımız olmuş meğer. Mutsuzluğumuzdan örülü bir devlet yaratmışsın hepimize.
Sen en çok beni severdin ya.
En çok beni köle yapmışsın kendine.
🔥 Bir insanın yumruğu kadardır kalbi, derler. Demek ki kalbin kadar insansın.
Avcunun içine düşen kalp kadar merhametin. 🔥 Pek çok insanın göğüs kafesinde bir kara balon vardır. Varlığını fark edip onu salabilen ne şanslı...
🔥 Çığlıkla sükutun arasında kayboldum...
🔥 Kadın duaları!... O dualara ne çok gözyaşı karışır. Ve ah, o gözyaşları! "Bir damlanın ağırlığı ne olabilir ki?" diye düşünür insan. Oysa tartıya gelmez ağırlıktadır bazıları.
🔥 ''Bir cihan kafes işte.. Geldin kondun. Kırıldı kanadın, yoruldun. Nefesin bitti, gözünü yumdun. Hepsi bu!''
·
225 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.
