Gece Ana, Kedi Beşiği, Mezbaha 5, Mavi Sakal'dan sonra okuduğum Otomatik Piyano kitabı ile de gönlümde taht kurdu Kurt Vonnegut. Otomatik Piyano 1952 yılında yayımlanmış ve Kurt Vonnegut'ın ilk ronanı.Dünya savaşı sonrası ( muhtemelen 3. Dünya Savaşı) 2. Sanayi Devrimi'ni yaşayan Amerikalılar insan emeğine gerek duyulmayan, her türlü ihtiyacın makineler tarafından karşılandığı bir uygarlık yaratırlar. İnsanlar IQ değerlerine göre sınıflandırılır.Mühendisler ve yöneticiler toplumun ayrıcalıklı kesimidir. Bedensel emeği ya da zanaatı ile hayatını kazanan yoksul kesim ise artık kendilerine ihtiyaç duyulmadığı için basit işlerde çalışmakta ya da işsiz gezmektedir. Başlarda gerçekten ütopya gibi ilerliyordu kitap.Uzun çalışma saatleri yok, her şey zaten herkesin hizmetinde vs. Sonrası bir distopyaya dönüştü. Çok düşündürücü, sorgulayıcı bir kitap Otomatik Piyano. İnsan çalışmadan, üretmeden mutlu olabilir mi, bir işe yaramadan kendini değerli hissetmesi mümkün mü, ilerleme her zaman en iyi şey mi insan için gibi birçok soru sorduruyor insana Vonnegut.Bunu öylesine keskin bir zeka ve mizahla yapıyor ki hayran olmamak mümkün değil. Sanata da gerek kalmıyor bu hayali toplumda.Yazar olabilirsiniz ama devletin oluşturduğu on iki tip okura hitap edecek şekilde yazmalısınız ama.️ Zevkle okudum, tavsiye ederim Otomatik Piyano'yu.

Otomatik PiyanoKurt Vonnegut · April Yayıncılık · 2018319 okunma

·

145 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özlem Akbaş