Talebe bir üstaddan ders aldığında, ilmin bu şekildeki bir hiyerarşiye tâbi olması, onun kendisini tarihî bir zincirin son halkası olduğunu hissetmesini sağlıyor, meclis kurup kendi talebelerine ders vermeye başlayınca da böylesine devâsa bir ilim geleneğini arkasına aldığını biliyordu. Binaenaleyh metin, şerh, haşiye, talik, talik’ut-talik gibi yazım türlerinin kıymeti, bu ilim geleneği nazar-ı dikkate alınmaksızın yeterince takdir edilemez ve bunların özgünlükten yoksun, lüzumsuz tekrarlar olduğu zannedilebilir. Özgünlük tartışmaya açık, netameli bir kavram olmakla birlikte, şu kadarını söyleyelim ki hoca-talebe ilişkisinden bî-haber olan, bir âlimin dizinin dibine oturmanın, çeşitli metinleri çeşitli âlimlerden almanın, bir hiyerarşiye dahil olmanın değerini bilmeyen modern okurun, "metin ve hoca merkezli" bu ilim geleneğini, kendi içinde bulunduğu yapıyı esas alarak yargılaması, hatalı neticelere varması için yeterlidir.
Sayfa 113Kitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.