Hey, kızım sussana! Kim var orada? Sessiz ol! Herkesi uyandırdın! Ama sarılıyordum ona Kime? Alt alta sıralanmış bu konuşma cümleleriyle başlar kitap. Yer hastane, çocuk yaşta üç kişi ve onlara bakmakla görevli bir hemşire. Hemşirenin varlığını aralarında geçen konuşmalardan anlarız. Arap olduğunu ve sürekli ağladığını söyler biri. Yine aralarında geçen konuşmalardan Tel Aviv’in işgal edildiğini öğreniriz, dışarıda top sesleri vardır. Karartma olduğu için birbirlerini görmeden yaparlar bu konuşmaları. Üç dört sayfa boyunca böyle kısa cümlelerle kurulur aralarındaki ilişki. Yavaş yavaş çözülür ve birbirlerine içlerinde biriken, onlara acı veren duygularından ve çocukluklarından söz etmeye başlarlar. Aralarındaki buzlar çözülmüş ve uzun çok uzun yıllar sürecek arkadaşlıkları başlamıştır artık. Ora, İlan ve Avram… Artık adlarını biliyoruz. Kitap, bu üç kişinin yaşamları üzerine muhteşem bir şekilde kurgulanmış. Ora’nın evden kaçarcasına ayrılmasıyla birlikte başlar hikayenin en can alıcı kısmı. Geri dönmesi mümkün değil, çünkü kurallardan biri de bu, ona zulmedenlere karşı hilesi Ora’nın: Asla yolundan dönme. Bu kitap bir yolculuk hikayesidir de bir yerde. İnsanın kendine, geçmişine yolculuktur. Ora ve Avram, birlikte asla geri dönmemek üzere başladıkları bu kaçış yolunda sürekli geri dönüşler yaşarlar; en ince ayrıntısına kadar hatırlayıp anlatırlar birlikte geçirmedikleri anları. Bunun, kaçtıkları şeyden kendilerini kurtaracağına ve iyileştireceğine de inanırlar. Eksik karelerin doldurulması gerektiğini düşünür Ora... Daha çok da Ora anlatır hikayeyi.Bir annenin duyabileceği en doğal korkuyla başlar öyküsü. Avram’ı da yanına alır kaçarken. Bir boşluğu doldurmak, Avram’ı uzak kaldığı bir sürecin içine bir şekilde dahil etmektir niyeti. Geçmişe dönmek, onu dışarıdan izlemek ağır gelse de Avram’a, anlatmasını ister her şeyi Ora’dan. En ince ayrıntısına kadar. Kendi anlattıkları da Ora’nın bilmedikleridir. Hatta çoğunu anlatamaz, iç sesinden dinletir bize... Hastane odasında başlayan arkadaşlıkları ve birlikte geçirdikleri süreçlerde birbirlerine o kadar çok yakınlaşmş, o kadar çok şey paylaşmışlardır ki; uzak olduklarında da her an diğerini yanlarında hissederler. Bilirler onun şu an burada olsa ne söyleyeceğini, ne düşüneceğini... Geçmişe dönüşler, iç konuşmalar ve içinde bulundukları anlar kitapta öyle ustalıkla kurgulanmış ki, akıcılığını hiç bozmuyor anlatının. Aklına takılan yarım kaldığını düşündüğün bir şeyin, bir süre sonra mutlaka açıklığa kavuşacağını biliyorsun artık ilerleyen zamanlarda. İsrail Filistin, İsrail Mısır arasındaki savaş ve toplumdaki gerginliklere, kendi öyküleri üzerinden değinirler. Anlarsın toplumun bütününün durumunu bu anlatılardan... Okumaktan gözlerin yorulsa da bırakamıyorsun kitabı. Öyle bir kitap işte... Bırakırken de sessizce ve “hemen dönüyorum” diyerek kırılacak bir şeyi bırakırcasına özenle bırakıyorsun elinden. Sanki; Ora, Avram ve İlan’a karşı bir suç işlemiş, birlikte başladığın yolculukta onları yüzüstü bırakıp kaçmış gibi hissettiriyor bu kitap kendini. Evet; onların hikayelerine arada sen de dahil oluyorsun kesinlikle. Kendi içine doğru da bir yolculuk ve sorgulama yapıyorsun. D. Grossman Bir At Bara Girmiş kitabında da bunu yapmıştı. İnsanlara “hayatı ve kendinizi hep sorgulayın mı” diyor acaba. Savaşlar, çıkış nedenleri, bu kadar uzun yıllar sürmesi..ölümler...ölenlerin adına dikilen anıtlar...mezar taşlarına yazılan sözler...Ofer ve Adam’ın hikayelerinin anlatıldığı bölümler...Avram ile İlan’ın arkadaşlıkları.... Yok, okunmadan anlaşılmaz bunlar, burada anlatmak da olmaz. Düşünmeye değer çok şey var çünkü kitapta...Her bir cümle çok değerli.. Herkes bu kitapla birlikte kendi hikayesini yeniden okuyup kalan bölümleri öyle kurgulamalı... Beni çok etkiledi kitap. Hakkında yazmak okumak kadar kolay değilmiş. Okunmak için ilk sıraya almanızı bekliyor

Ülkenin SonunaDavid Grossman · Siren Yayınları · 201974 okunma

·

232 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nrsnrdm