Saramago son derece sıradışı bir yazar. Onu incelemeye ‘Ölüm Bir Varmış Bir Yokmuş’ kitabıyla başladığımda önce bir sarsıldım. Bu zamana kadar okuduğum ve incelediğim yazarlardan çok farklı bir tarzı vardı. Noktalama işaretlerinden sadece virgülü ve noktayı kullanıyor olması kafamı çok karıştırıyordu ama kitaplarında yer verdiği konular onu sarıp sarmalamakta ne kadar haklı olduğunuz gerçeğini de gözler önüne seriyordu. Körlük kitabına gelince yaşadığımız çağda kör olmak fizyolojik olarak görmemek midir yoksa gören ama duyarsız kalan mıdır? Savaşların arttığı, iktidar mücadelelerinde halkın zavallı duruma düştüğü, insanların düşene de bir tekme vurduğu, duyarsız kaldığı bir çağda kör olmak manevi olarak körelmektir belki de. Beni kitapta en çok etkileyen kahramanlardan biri doktorun karısıydı. Herkesin kör olduğu bir ülkede sadece gören kişinin o olması... Bütün kötülüklere, günden güne ilkelleşmeye, insanlıktan çıkmalara, çirkinliklere birebir şahit olmak... Bütün olumsuzluklara rağmen hala insan olmaya gayret gösterebilmek... Körlük, çok etkilendiğim bir kitap oldu. Kitaptan beğendiğim birkaç alıntı: Sayfa 40: ‘Karşıdan ses geldiğinde doktor kendini tanıttı, sonra, hızla, İyiyim, teşekkür ederim,dedi, sekreter kız, Nasılsınız, doktor bey, diye sormuştu kuşkusuz, zayıflığımızı belli etmek istemediğimizde, İyiyim, deyip geçiştiririz ya öyle söylemişti, hatta ölecek durumda olsak bile iyiyim deriz, kabaca buna yiğitliğe bok sürdürmemek denir, olayları böyle mantıksızca tersine çevirmek yalnızca insan türüne özgüdür.’ Sayfa 91: ‘Çavuş, En iyisi bırakalım açlıktan gebersin bunlar, dedi, böcek ölürse, zehir de kalmaz.’

KörlükJosé Saramago · Kırmızı Kedi · 2022104,4bin okunma

·

2 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gizem Tosun