Biz İnsanlık ağacının kırılmış dalıyız, biz de insandik diyenlerin hikayesi.En çok ama en çok kendime kızıyorum, niye bunlan sordum, niye ögrendim diye. diyor Livaneli.Ben de bunları niye okudum diye kendime kızıyorum derken okuudugumuz için kendimize kızdiğımiz acilari yasayanlar var.Suriyeliler, ezidiler...Bi de tabii bu acilari yasatan İşidliler...Bundan sonrasi insanlik agacinin kirilmis dali. İstanbul'un kargaşası içinde sıradan bir yaşam süren İbrahim, çocukluk arkadaşı Hüseyin'in ölüm haberi üzerine doğduğu kadim kent Mardin'e gider. Onun, önce sevdaya sonra ölüme yazılmış, Mardin'de başlayıp Amerika'da sona ermiş hayatını araştırmaya koyulur. Böylece âdeta bir girdabın içine çekilir, tutkuyla ve hırsla gizemli bir kadının peşine düşer Harese nedir, bilir misin? Develerin çölde çok sevdiği bir diken var. Deve dikeni yedikçe ağzı kanar. Tuzlu kanın tadı dikeninkiyle karışınca bu, devenin daha çok hoşuna gider. Kanadıkça yer, bir türlü kendi kanına doyamaz.. Ortadoğu'nun âdeti budur, tarih boyunca birbirini öldürür ama aslında kendini öldürdüğünü anlamaz. Kendi kanının tadından sarhoş olur. Mardinli Hüseyin ile IŞİD zulmünü misliyle yaşamış Ezidi kızı Meleknaz'ın ve kelamın çocuklarının hikâyesi. Livaneli okuru, sevda ile acının iç içe geçtiği bir Ortadoğu gerçeğiyle buluşturuyor.

HuzursuzlukZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 201799,9bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

red john