Kitapta yaşayan kahraman babamın kuzenidir, çocukluğumda hatıralarının yeri bambaşkadır. Bi keresinde peşinden koşarken - diğer çocuklarla- gözlerimin içine bakmıştı ve bakışları ruhumun ötesine geçmiş sebepsizce(tam sebepsizce sayılmaz utanmıştım ve uyanmıştım) hüngür hüngür ağlamıştım. Civarda herkes bilir kimsenin gözünün içine bakmaz, kimsenin elinden hiçbir şey almazdı. Uzun yıllar köhne bir hurdalıkta çadırda yaşamını sürdürdü. Oğlunun Ethem'in (Ethem Sarısülük) gezi parkında Ankara eylemleri sırasında - kör- bir polis kurşunuyla vurulmasından sonra tüm Türkiye onu tanıdı. "Maddi tıp şeytandır" diye hastanenin duvarına yazdığı yazıyla kamu malina zarar vermekten mahkemeye bile verildi. Şu cümlesinde bile ne denli büyük bir filozof olduğu anlaşılmadı. Filozof bir şamandı, geçtiğimiz yıllarda kaybettik. Kaybı çook büyük. Devr-in daim olsun Ulu Kam. Özlüyoruz ve bu kitabı okursanız felsefesini de az buçuk anlayacaksınız. Teşekkürler.

GallemitServet Somuncuoğlu · Matbuat Yayıncılık · 201574 okunma

·

98 görüntüleme

Seyid Ahmet GÜLTEKİN

@Seyid ·

30 Mart 2020 15:46

Mekanları cennet olsun, kavuştular gerçek dostlar birbirlerine. Gitmeden önce derin izler ve öğretiler bırakarak ayrıldılar fani dünyadan. Vesileyle dualarımızı gönderiyoruz...

Duygu Sarısülük

@Hygieiaaa ·

30 Mart 2020 20:59

Neden kimsenin gözlerinin içine bakmadığını şimdi anlıyorum hocam. Çünkü bugün bile aynı şeyleri hissediyorum belki açıklayamam. Ruhumu elinde tuttu isterse parçalardı ama geri bana verdi küçücük bir çocuktum sadece. Kendimi affettim. O bana kızmamıştı bile. Ruhu daim olsun. Işıklar içinde uyusun. Teşekkürler :)

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Duygu Sarısülük