Böyle takılıyordu işte aklına. Sanki aklının kancaları, kopçaları filan var. Ya da aklına bir sürü ilik açılmış da her nasılsa, gelip düğmeleniyor sorunlar. Uzun bir fermuarın dişleri gibi birbirine kenetleniyor kendisi ve şu dünyanın dertleri. Kalbine dikiş iğneleri, toplu iğneler, tığlar gibi saplanıyor tasalar. Sanki bir makaranın...
Sayfa 14Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.