"Hepimiz yalnız ölürüz’‘ ve ‘‘insan yalnız ölür’‘ paradoksu önemli ve kaydadeğer bir paradokstur :
Tekil bir yalnızlık çoğul ‘‘biz’‘e ya da bir tür adı olan ‘‘insan’‘a yüklenebilecek en yüce öz olarak sunulurken müşterek gerçek, müşterek dilde insani bağın kayboluşunun kanıtı olur.