Ali Şeriati’nin okuduğum ilk kitabı. Onun fikirlerine dair malumat edinmek adına okumaya başladım. Kendisi şii fakat şiilerin büyük çoğunluğu tarafından sevilmiyor. Çünkü ona göre şiilik 2’ye ayrılıyor: Ali şiası ve Safevi şiası. Aslolan Ali şiasıdır fakat o, zamanla değişimlere uğrayıp doğru olandan sapmıştır. Şiiliğin yozlaştığını, ruhani liderlerin minberlere çıkıp şeriate aykırı olan ve siyasi propaganda içeren hükümler verdiğini, Safevilerin zamanında hristiyanlarla birlik olup sünni olan Osmanlı’yı yıkma çabalarını eleştiriyor. Zira onlar, oryantalist grupları kendi dininden olan sünni gruplara tercih ediyor. Ayrıca ibadetlere hristiyanlığın izlerini taşıyan ritüeller eklendiğini ve bunun yanlış olduğunu da ekliyor. Ali Şeriati, sünni ile şiinin kardeş olduğu ve ortak paydada buluşmaları gerektiğini savunuyor.