Aslında tarif edilmesi imkânsız olan bu durum dört ay sürdü. Şimdi, evet –dört ay, yani yazılması çok kolay, yalnızca harflerle, o kadar!
Ve dile getirilmesi de kolay: dört ay –iki hece.
Dudaklar, saniyenin dörtte biri kadar bir zamanda bunu hemen seslendirebilir: dört ay!
Fakat öte yandan kimse, belli bir zamanın mekânsızlıkta, zamansızlık içerisinde ne kadar sürdüğünü anlatamaz, ölçemez, somutlaştıramaz, ne bir başkası için ne de kendi kendisi için ve insan hiç kimseye bu çepeçevre ve sürekli hiçliğin, bu hep masanın ve yatağın ve lavabonun ve duvar kâğıdının ve hep suskunluğun, karşısındakinin yüzüne bakmaksızın yemeği içeriye iten hep aynı nöbetçinin, hiçlik içerisinde aynı noktanın çevresinde insanı çıldırtıncaya kadar dolanan hep aynı düşüncelerin bir insanı nasıl yiyip bitirdiğini ve yıkıma sürüklediğini anlatamaz.
·
4 görüntüleme
Anlatamaz derken anlatmak , iste edebiyat böyle bir şey ..
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.