Kitabı açıp çevirmeye başladığım da ilkin karşıma; "Bir gün acıyı keşfeden küçük bir çocuğun hikayesi" diye bir cümle çıktı.. Müthiş rahatsız edici bir cümle çünkü kitabı elime aldığımda bir çocuğun acıyla tanışma hikayesini değil de huzur verici mutluluk vaad eden bir kitap sanmıştım.. Zeze'nin hayal dünyası beni alıp mahallede sokak sokak gezdirse de muziplikleri yüzümde tebessüm ettirse de kitap baştan aşağı bir hüzün bıraktı bende.. Ahh Zeze senle Xururuca'nın gölgesinde oturup diyar diyar gezmeyi ne kadar çok isterdim.. Portuga'yı özlediğin de seni teselli etmeyi ne kadar da arzuladım..
